माछि हैन माछा मार्ने जाली देउ, सिए विद्यार्थी बादल बस्नेतको लेख
नेपालीमा एउटा उखान छ, 'जो अगुवा उहि ह**' - नेपालको बर्तमान परिप्रेक्ष देशको अगुवाइ जसले गरिरहेका छन्, उनीहरुलाई म नपुङ्सकको संज्ञा दिन चाहन्छु र म जस्तै देशका हरेक आम नेपाली जनाताहरुको पनि यसमा सहमती जरुर रहनेछ । चाहे त्यो कांग्रेसको सरकार होस्, चाहे एमाले, चाहे मावोवादी र हाल देशमा मधेसी जनाताको नाममा ताण्डव मच्चाहिरहेका छिमेकिका नाजायज दुतहरु नै किन नहुन्, गरीव निमुखा जनाताको नाममा लज्जास्पद राजनीति गरिरहेका यिनिहरुलाई नपुङ्सकको संज्ञा दिंदा कुनै अत्युक्ती हुँदैन ।
२०६२-६३ को जनसागरले एउटा सेतो हात्ती पछारेर कैयौ हिजडाहरुलाई राष्ट्रको बागडोर सम्हाल्न दिए र उनीहरुबाट देशमा बिकास र सम्बृद्धीको आशा गरेर बस्नु हामी जनाताको भुल भएछ अथवा उनिहरुले नेपाली जनाताहरुलाई झुक्काएछन्।
हुन त 'जुन जोगी आएपनी कानै चिरेका' होलान्, तर पनि देशको प्रधानमन्त्री जस्तो गरिममाय पद सम्हाली सकेका र देशका गन्यमान्य बौद्दिक ब्यक्तित्वका रुपमा चिनिएका डा.बाबुराम भट्टराई देशको संविधानन घोषणा भएको भोलिपल्ट सदन र पार्टी त्याग गरी नयाँ शक्तिको ढोल पिट्दै देशैभरी नाचिरहेको समयमा उन्को नयाँ शक्तीबाट के अपेक्षा राख्ने नेपाली जनाताले ? धेरै समिक्षक र आलोचकका कुराको चिन्तन गर्दा 'Either he is an Agent or he will be a Legend' भन्ने निस्कर्ष निकाल्न सकिन्छ।
नेपालमा पंचायात कालदेखि आजको मितिसम्म यस्ता नयाँ शक्ति कति आए र उनीहरुले देशमा के-कस्ता ताण्डव मच्चाईरहेका छन् भन्ने कूरा त सम्पूर्ण नेपाली जनताको माझमा प्रष्ट छ । तर पनि यो विसम परिस्थितिमा नेपालको राजनीतिमा के के बैकल्पिक उपायहरु छन् त देशमा स्थिरता ल्याउनको लागि । हामीसंग हालको समयमा अरुकुनै नया विकल्प त छैनन् , हाम्रो माझमा भएका सबै राजनीतिज्ञ पनि पुराना हुन र तिनीहरुको काम गर्ने शैली पनि पुरानै ।
'नहुने मामा भन्दा कानो मामा नै जाति' भनेर ६२/६३ को जनआन्दोलनपछि नेपाली जनताले माओवादीलाई त पालो दिएकै हुन् र उनीहरुको कार्यशैली र कार्यशक्ति सबैले बुझिसकेका छन् ।आजको समयमा आएर अब पनि गरिव र पिछडिएका वर्गको राजनीति गरेर उचाई छुने भर्याङ्को रूपमा प्रयोग गर्न खोज्ने हो भने त्यो उचाई धेरै समय नटिक्ला । तसर्थ अबको समयमा जसले देशको आर्थिक विकास र प्रगतिको स्पस्ट खाका जनताको सामुमा राख्दैन, उनीहरुलाई नेपाली जनताले कुनै पनि हालतमा राष्ट्रको बागडोर नसुम्पियोस् ।
भाषणमा मात्र सिमित रहेको आर्थिक क्रान्ति कुनै अध्ययन अनुसन्धान र सहि मार्गचित्र विना सम्भव छैन, चाहे कसैले हावाबाट बिजुली निकाल्छु भनुन वा एक वर्ष भित्रमा देशलाई लोडसेडिङमुक्त बनाउछु भनुन् । बोलेको भरमा देशको अर्थतन्त्रले फड्को मार्ने भए आज नेपाल, चीन र भारतको बराबरीमा दौड लगाईरहेको हुने थियो । अतः नेपालको राजनीति अब उसको काँधमा जान जरुरि छ, जसले नेपालको अर्थतन्त्रमा कायापलट गर्न सकोस । जसको निम्ति देशको विकासको मूल नीति 'संयुक्त राष्ट्रिय नीति' बनोस र यो नीति कुनै राजनीतिक पार्टी वा सरकारको मातहतमा नरहेर राष्ट्रिय (Independent Body) को निगरानीमा रहोस।
त्यस्तै जलश्रोतजस्तो राष्ट्रिय अर्थतन्त्रको मेरुदण्डलाई कुनै पार्टी विशेषको झन्डाले अथवा राजनीतिक भागवन्डाले कुनै असर नपरोस् । देशका ठुला-ठुला राष्ट्रिय प्रोजेक्टहरुमा गैर आवासीय नेपालीहरु जो देशमा लगानी गर्नको लागि अनुकुल बातावरणको पर्खाईमा छन्, उनीहरुको लागि लगानीको अनुकुल बातावरण मिलाईयोस् । नेपाल जस्तो सानो र भुपरीबेस्ठित राष्ट्रमा सुहाउने किसिमको अर्थनीति ल्याईयोस र कृषि, पर्यटन (Service Sector) जस्ता व्यवसायहरुलाई प्रोत्साहन गरियोस अनि यस्ता क्षेत्रहरु नेपालको संयुक्त राष्ट्रिय अर्थनीतिको केन्द्रबिन्दु रहुन् ।
त्यस्तै जलश्रोतजस्तो राष्ट्रिय अर्थतन्त्रको मेरुदण्डलाई कुनै पार्टी विशेषको झन्डाले अथवा राजनीतिक भागवन्डाले कुनै असर नपरोस् । देशका ठुला-ठुला राष्ट्रिय प्रोजेक्टहरुमा गैर आवासीय नेपालीहरु जो देशमा लगानी गर्नको लागि अनुकुल बातावरणको पर्खाईमा छन्, उनीहरुको लागि लगानीको अनुकुल बातावरण मिलाईयोस् । नेपाल जस्तो सानो र भुपरीबेस्ठित राष्ट्रमा सुहाउने किसिमको अर्थनीति ल्याईयोस र कृषि, पर्यटन (Service Sector) जस्ता व्यवसायहरुलाई प्रोत्साहन गरियोस अनि यस्ता क्षेत्रहरु नेपालको संयुक्त राष्ट्रिय अर्थनीतिको केन्द्रबिन्दु रहुन् ।
अन्त्यमा सबैले बुज्नु पर्ने कुरा के हो भने अबको राष्ट्रको बागडोर उसको हातमा जान जरुरि छ जसले गरिब र निमुखालाई माथि उठाउने नीति लिएर अगाडी बढोस् न कि उनिहरुको नाममा राजनीति गरोस् । भोकाएकालाई एउटा माछा बाँड्ने मात्र होइन माछा मारेर खाने जाली अनि माछा पालन गर्ने पोखरी पनि दिने नीति लिएर अगाडी बढोस् ।
हामीलाई फलो गर्नुहोस् :
प्रतिकृया दिनुहोस्
Loading...
0 comments
Write Down Your Responses